Gili, Bali en Jakarta

Op Gili Trawangan lekker in de zon gelegen op het strand van de Gili's. Daarna lekker gedoucht en een restaurantje opgezocht. Je ziet enorm veel backpackers en toeristen. Het is een beetje een party eiland, er is weinig tot geen politie. We worden op straat, eigenlijk is er geen straat, zandpaden, aangesproken of we drugs willen, mushroom shake. No thanks! We gaan ergens buiten het strand eten. Ergens in een zijstraatje. Ik neem dit keer zoetzure kip. We drinken er een cocktail bij. Daarna lopen we weer naar het strand. We zien ineens warungs en later een night market met allemaal eetkraampjes en in het midden, zitjes. Hier hadden we dus ook kunnen eten. We zien ergens een plekje op een terras naast de zee, we worden geholpen door iemand die een beetje autistisch lijkt. We gaan nog naar de Sama Sama bar, er wordt life muziek gespeeld door een bandje. Het is druk en je ziet veel nationaliteiten. De volgende dag gaan we het halve eiland rond. Het eiland is klein. Tussendoor stoppen we ergens om een biertje te drinken. Aan deze kant is het veel stiller en relaxter. We zien nu ook meer van het eiland en als we binnendoor terug willen, komen we meer in de omgeving van de locals. We zien geiten, kippen, koeien, paarden, de laatste 2 erg uitgemergeld, niet leuk om te zien. Je ziet hoe de mensen hier leven. Als we weer in vertrouwd gebied komen, gaan we een snorkeltrip boeken voor de volgende dag. We gaan naar 3 spots en lunchen op Gili Air. 's Avonds gaan we wel eten op de night market. Je kunt zelf kiezen wat je op je bord wilt. Daarna gaan we weer cocktails drinken bij de autistische meneer, the irish pub. Lekker bij t water!
De volgende dag.. de snorkeltrip! We krijgen slippers en een duikbril en dan de boot in, mensen van jong en oud, gezinnen, stelletjes en groepjes vriendinnen. Ik zal ik niet zijn als ik bij de eerste spot super onhandig de boot uit wil om in het water te springen. Ik ga dan ook als laatst met hulp van de boot jongens. Een beetje eng vind ik het wel. Als ik onderwater ben zie ik super mooie visjes. Nemo's en Dora's en andere gekleurde tropische visjes. Ik houd de boot en groep ook in de gaten. Als iedereen weer in de boot stapt om naar de zeeschildpadden spot te gaan, gaat de boot weer varen. Een meisje is zeeziek dus hangt over de reling, gezellig. Eenmaal bij de spot merk je dat het heel diep water is. Ik zie nog blauw water en de bodem en iets verder donker en heel diep, waar je geen zicht meer hebt. Ik ga even naar boven om adem te halen. Als ik even na wat dobberen weer onder water duik, wordt ik omringt door enorm veel vissen. Ik raak een beetje in paniek en ga als een dolle naar de boot. Ik klim er weer in, eerst m'n slippers uit en dan klim ik op de boot en Sanne zwemt nog vrolijk rond, helaas hebben we beide geen zeeschildpad gezien, andere mensen wel. We zijn wat meiden kwijt en varen langs groepen mensen om ze te zoeken. Na een tijdje klimmen ze opgelucht de boot in! We waren bang dat jullie weg waren. Nu gaan we naar de laatste spot. Ik ga er nu wel 100% voor. Ik ga ook met m'n snorkel onder water duiken. Super mooi hier. Mooie visjes, helder water. Blauw water. Als boven kom doe ik iets verkeerds met de snorkel en krijg ik zee water binnen, bah! Nu gaan we naar Gili air, om te lunchen, we eten Indonesisch, ik neem Gado Gado. Na het eten hebben we nog even en willen Sanne en ik buiten het restaurant even kijken. We worden meteen gevraagd waar we heen gaan, maar zeggen dat we weer optijd terug zijn. Als we bij de boot aankomen dan zien we allemaal krabbetjes lopen. Vet schattig, maar ik hoef ze niet aan m'n kleine teen en ga weet gauw de boot. We zijn al lekker optijd terug. De volgende dag ontbijten we ergens en de boot naar Bali vertrekt om 11 uur. 3 dagen op een Gili eiland is meer dan zat, ook in verband met malaria. Ik zou als ik nog een keer ga, naar Gili meno of Gili air willen. Gili Trawangan is de grootste en meest toeristisch/druk. Ik mis ook een stukje cultuur. Voordat de fastboot weer gaat koop ik reis pilletjes, want ik was op de heenreis erg zeeziek, maar het ging goed omdat ik probeerde te slapen. Ik ga voor zitten waar je ooo binnenkomt en er weer uit moet. Nu zit ik in frisse lucht en kan ik naast me naar buiten kijken. Eerder kon dat niet, omdat je alleen maar golven zag. Ik zie dat er nog meer mensen zitten bij mij die zeeziek zijn. Hopelijk hebben hun ook wen pilletje genomen. Sanne zit wel dichtbij me maar ergens waar iedereen zit. Voor me zit een man met z'n zoon. Hij zegt wat tegen iemand die op de boot werkt en krijgt zakjes. Als hij overgeeft hoort heel de boot het. Hij zit recht tegenover mij. Ik ben zo blij met de reis pil, ik heb geen last. Naast mij op 1 stoel komt een stelletje zitten en het meisje zit ook in een zakje te kotsen! Ik doe maar m'n oordopjes in om muziek te luisteren in plaats van deze geluiden. Na 2 uur varen komen we weer aan op Bali. Gelukkig hebben we een shuttle busje naar Ubud. Daar hebben we 3 dagen geboekt bij een hostel dichtbij het monkey forest. Gelukkig geen gedoe met onderhandelen met taxi chauffeurs. Als we aankomen op een centrale plek, zet ik m'n maps.me weer aan, ideaal, met 21 min lopen zijn we bij ons hostel. We hebben een ruim balkon, krijgen s ochtend ontbijt, bananen pannenkoeken met vers fruit en s ochtends vroeg zetten ze al een kan heet water neer en er staat al oploskoffie. De eerste dag daar hebben we rond gelopen. Beetje gerelaxt, massage genomen en onderhandeld met een taksi chauffeur voor een dagje langs van alles. Als we 's ochtends bij de afgesproken plek aankomen, komt hij niet opdagen. Staan we dan, maar we horen bij elke stap die we zetten, taksi? Transport? We gaan weer onderhandelen en komen op een zelfde prijs uit als de taksi chauffeur van afgelopen avond. Zijn vrouw zegt dat hij het maar gewoon moet aannemen, zij heeft een winkeltje waar hij ons aansprak. We gaan eerst naar het buddha to buddha fabriekje, een tip van mijn moeder en Harry. Niet alle taksi chauffeurs weten het te vinden en dit staat ook niet aangegeven. Als we aankomen dan zijn er een stuk of 20-30 man aan het werk. Met de hand de sieraden maken. In een ander gebouw is de winkel. Ik mag van mijn moeder wat uitzoeken voor mijn verjaardag. Ik koop al een ring, Sanne oorbellen. Ik wil de volgende dag terug komen om nog langer te kijken, want er is enorm veel keus en de chauffeur wacht ook weer op ons. We geven hem een flesje water. Daarna gaan we naar de olifanten grot/tempel. Ook weer indrukwekkend, de beelden, de natuur. Daarna al weer zin om ergens te eten. We worden afgezet bij een restaurant, de chauffeur zal ook wel ergens eten krijgen omdat hij ons ernaar toe brengt. Wij vinden het niet erg dat we het niet voor het zeggen hadden, want het is een mooie plek met uitzicht op de rijstvelden. We zitten op meubels die van bamboe zijn gemaakt. Daarna gaan we naar de Tirtha temple met heilig water bronnen. Er komen ook super veel locals op af. Het is een hele happening. Ik had m'n bikini al aan en ik wil er ook in, het meemaken! Sanne heeft haar bikini nog niet aan, maar het is behoorlijk druk voor de toiletten waar je je kan omkleden. Ze wilt het ook meemaken dus ik houd de sarong voor d'r zodat ze zich in een hoekje kan omkleden! We huren de sarongs daar. Met hulp van mannetjes doen ze de sarong goed om. We gaan achter de menigte aan het water in, elke bron heeft een betekenis. Ik vind het boeddhisme een mooi geloof. De mensen zijn zo vredig. Heb het later door, maar er zwemmen ook vissen langs je heen. Hopelijk krijg ik tussen de mensen die opgaan in hun geloof, geen hysterische paniek aanval. Achter ons staat een man van middelbare leeftijd die ons zachtjes verteld wat het allemaal betekend. Bronnen om nare dromen uit te wissen, je zonden worden vergeven, er worden ook bronnen over geslagen omdat het het kwade is, de laatste is in een ander bad met nog meer vissen en grotere, er gaat er 1 langs m'n been en ik maak een rare beweging en pak een jongetje voor me vast en gelukkig kunnen ze erom lachen. De laatste is voor geluk voor in de toekomst. We laten ook een fotograaf foto's van ons maken. Als we ons omgekleed hebben, halen we ook cola voor onze chauffeur, cola is heel wat voor de mensen. We vragen of de chauffeur er eens is geweest, maar nee, het is voor hem te duur. We hadden hem ook mee kunnen nemen achteraf voor die paar euro's. Laatste stop zijn de rijstvelden! We lopen er midden in! Super om mee te maken, wel als we hoger willen, vragen mensen, misschien eigenaren van het stukje grond, een bijdrage. Als we wat willen drinken komen we heel toevallig de man die bij ons bij de waterbronnen stond tegen, hij runt die zaak met z'n dochters denk ik. De dag erna ga ik naar de buddha to buddha winkel. Ik had op de Facebook groep: Dutchies in Indonesië een oproep geplaatst wie er een taxi wil delen ernaar toe. Er reageren 2 meiden die al een Uber hebben besteld en ik mee mag. Op maps.me heb ik hun hostel ingesteld. Wanneer ik loop, duurt het steeds langer. Ik kijk of ik het wel goed heb ingesteld, nee, op motorbike. Balen, heb ik een leuke afspraak gemaakt, mislukt het. Ik sms Sanne of ze de meiden via Facebook een bericht wil sturen dat ik het niet ga redden. Ze leest het te laat. Op straat wordt ik geroepen door de chauffeurs. Het moet maar, ik onderhandelen. Ik ga achterop de scooter. Achteraf voor dat bedrag, had ik zelf een scooter kunnen huren voor 1,5 dag. Beetje opgelaten zit ik achterop, want ga zo de meiden zien die ik nu heb laten barsten. Ik zeg tegen de chauffeur dat ik met 30 minuten terug ben. Ik koop nog een ketting met een masker dat boze geesten weg houdt en iets voor Sander, ook alvast voor z'n verjaardag. Als ik weer naar de chauffeur wil lopen, kom ik de meiden tegen, ze reageren super lief en zeggen dat het niks uitmaakt en we maken nog snel een praatje en ik laat zien wat ik gekocht heb. Het avontuur is nog niet afgelopen want als we de heuvel op rijden, beweegt de scooter ineens raar, en de chauffeur reageert gelukkig al snel, de achterband ligt eraf. In paniek rent hij met de scooter de heuvel op, ik moet erg snel lopen wil ik hem nog kunnen zien. Hij loopt een scooter reparatie bedrijfje naar binnen en er wordt al meteen aan de scooter gesleuteld. 5 minuten zegt hij. Ik heb wel geluk gehad dat we echt zachtjes de heuvel op reden. Als ik weer terug kom in het hostel komt Sanne er ook weer aan, we gaan ergens lunchen en dan naar het monkey forest. Het is 13 minuutjes lopen. De apen lopen al bij de parkeer plaatsen. De medewerkers zien er zoals heel Bali erg mooi uit, met een sarong en een band op hun hoofd. Eén zegt dat we onze waterflesjes beter weg kunnen doen. Het park is super mooi, je loopt echt in de jungle lijkt het. De apen zijn super leuk en ondeugend. Een paar glijden van een reling van een trap. Ze vlooien elkaar, ook op de gekste plekken. Ze rennen achter elkaar aan en als de baas-aap er rustig aan komt lopen gillen ze weg. Wat het leukste was is dat we bij een vijvertje aankwamen en de apen bommetjes gingen maken om de beurt en speelde in het water. Ik kon er wel een hele dag blijven. De volgende dag zijn we naar een ander hostel gegaan, wat een wereld van verschil. Kon wel een bruidssuite zijn. De mensen zijn erg aardig en vragen waar we vandaan komen en hoe lang we blijven. De avond willen we naar een traditionele dans, als we de straat uitlopen staat er toevallig iemand die de laatste 2 tickets heeft. Ik zei nog, het is traditionele dans he? Ja dat was zo. Wanneer we er zijn, lekker plekje vooraan, zie ik geen instrumenten. Wanneer het begint horen we een groep mannen vanachter de deuren en wanneer ze eraan komen lopen zeg ik tegen Sanne, kijk; dat zijn allemaal taxi chauffeurs. Ze vormen een koor, maar gebruiken alleen klanken. Na een tijd komen er wel andere mensen, maar het is meer een toneelstuk, jammer! Er lopen al veel mensen weg, die hadden waarschijnlijk ook op iets anders gehoopt. Op het laatst gaat er een man de vuurdans presenteren. Hij raakt ook in een trance, zo staat op het boekje. Er wordt vuur gemaakt van houtblokken en wanneer de man eraan komt, gooit hij het vuur met blote voeten bijna het publiek in, ik houd m'n voeten omhoog. Ik denk wat is dit nu weer. Er gaan steeds meer mensen weg. Later ga ik ergens anders zitten, ik krijg de slappe lach, ik heb altijd wel respect voor dit land en de mensen en probeer me aan te passen, maar bij dit ritueel houd ik het niet meer. Heb dit nog nooit meegemaakt. De volgende dag wilde wij een scooter huren, maar Sanne had uitslag over haar hele lichaam, dus met de routeplanner en verkeerd lopen en vragen, kwamen we na ruim 1 uur lopen aan bij het dichtsbijzijnde ziekenhuis. Ze moest een formulier invullen en haar temperatuur en bloeddruk werd gemeten. Al snel konden we naar de dokter, hij was net zo oud als ons. Terug zijn we over een markt gaan lopen. 's Avonds tweede poging om naar de echte Balinese muziek en dans voorstelling te gaan. We hadden de tickets al en gingen eerst ergens wat drinken met een snack erbij. De mensen daar zijn erg vriendelijk, the white orchide heet het restaurant. De eigenaar kwam ons welkom heten aan onze tafel en bedanken dat we bij hen kwamen en vroeg waar we vandaan komen, hij wees naast ons want daar zat ook een Nederlands stel, wij in koor: hallo! Toen Sanne even weg was voelde ik wat warms op mijn schouder, een beest, een tjiktjakje, een soort hagedis! Vet schattig! De voorstelling was echt super, echt wat ik hoopte te zien! De volgende dag zijn we naar Canggu gegaan, helaas weer met een dure taxi, andere goedkopere mogen dat gebied niet in. In Canggu aangekomen is ons hostel een beetje verlaten, s avonds zijn ze ook niet aanwezig. Bij aankomst gaan we onze vuile was inleveren en huren we een scooter, wat 3,50 per dag is. Sanne navigeert en ik rijd. We gaan eerst naar Echo Beach, onderweg moeten we tanken, maar bij veel kleine winkeltjes heb je het in cola flessen, handig! Ideaal een scooter. Best eng, omdat er geen verkeers regels zijn, maar gewoon flink toeteren om te laten merken dat je er ook rijdt of in wil halen. Het strand is heerlijk, er zijn mega grote golven, waar we helemaal in worden meegenomen. Als de golf weg is kijken we of we elkaar weer kunnen vinden. Je komt met moeite uit de zee met die stroming. De volgende dag gaan we naar de Tanah lot met de scooter. Ook weer spannend om te rijden, vooral omdat je links moet rijden en als je dan over wilt steken zonder stop lichten je gewoon moet rijden en hopen dat de andere stoppen of ik reed achter een local aan of natuurlijk.. toeterend de weg over. Onderweg komen we een warung tegen met ook weer uitzicht over rijst velden, hier gaan we ontbijten. Ik snak naar koffie en ik neem een Balinese bananenpannekoek. De Tanah lot is echt super mooi, net als op de plaatjes, maar weer mega druk met toeristen. Er zijn ook kraampjes, waar we souveniertjes kopen en van een vrouwtje die loopt met Balinese bloemen voor in je haar, koop ik er 1 van haar. 's avonds gaan we ook weer met de scooter naar het stadje en eten ook weer bij een warung. De volgende dag gaan we naar een ander strand. Ook weer even bakken. In het hostel is altijd een zwerfhond, hij is overdag weg, maar tegen de avond komt hij langs. Het is een klein zwart hondje en ik weet niet of hij nou oud of jong is, hij heeft een puppy gezicht. Hij is heel ondeugend, want buiten staan kleine prullen bakjes en die gooit hij om. Ook een keer een jongen die verdwaasd naar de grond keek en zat de hond buiten het hek aan z'n slipper te kauwen. 's avonds doe ik hem buiten het hek en dan hoor ik hem blaffen, maar hij weet een andere ingang. De dag erna vliegen we naar Jakarta. Ik heb er geen zin meer in om te moeten onderhandelen, dus Sanne loopt naar de weg voor een Blue bird. Al snel sms't ze dat ze er 1 gevonden heeft, snel prop ik m'n backpack vol en ren ik naar de weg met spullen, leg ik de sleutel van de kamer en scooter op een stoel en springen we in de taxi. Leuk om vanaf Bali te gaan vliegen. Als we WiFi hebben en ik open m'n mail heb ik een berichtje van het hostel in Jakarta. Ze zeggen sorry, maar er mogen geen ongetrouwde stellen op 1 kamer. Ik dacht ik bel even. Ik zei een paar keer, we're just friends, 2 girls, our last day ik Indonesia. We moeten 2 kamers nemen, want ze begrijpen me nog niet. Ze kunnen moeilijk Engels. Na een tijdje snapt hij het eindelijk. We kunnen er wel om lachen. Ik zei tegen Sanne, me niet aanraken daar! Sanne is de enige blanda in het vliegtuig. Gelukkig is het maar even vliegen. Op het vliegveld nemen we ook weer een Blue bird, maar we komen aan in de spits en het is al druk en altijd file en nu nog meer. We zien een paar keer politie motoren en dan 3 zwarte grote auto's erachter aan rijden. De chauffeur zegt dat het de President is. Als we ons hostel binnenkomen ziet het er wel oké uit, weinig daglicht en kamers naast elkaar. In Jakarta is er een andere soort warmte, echt heel erg benauwd. In Bali had je nog een lekker windje. We krijgen een andere kamer omdat de airco niet werkt. Daarna gaan we iets zoeken om te eten. Buiten het hostel enorm veel eet kraampjes waar de locals eten, armere mensen, maar ook zakenlui. Buiten kijken de mensen weer enorm naar ons, een blanda en een lange, niet te plaatsen iets haha. Als we de straat uitlopen, lopen we tegen een restaurant op dat Culinair Paradise heet. Daar moeten we dus eten. De prijzen zijn weer enorm gezakt, op Bali was alles duurder. We nemen ayam, het is een kippenpoot. Ik nam manis, want ik dacht dat het zoete sambal was, maar heb een halve mandje met servetjes weg gewerkt voor m'n gezicht en m'n neus te snuiten. Alles kwam los. Daarna nemen we nog wen toetje. Gefrituurd ijs met Oreo. Hier komen we terug!
In de nacht word ik wakker, want het was tijd voor een gebed en de moskee of de speaker ervan zat lijkt het net boven onze kamer. Het duurde een uurtje en kon nog wat slapen. De volgende dag pakken we in en kunnen we onze tassen daar nog kwijt. We weten niet wat er in de buurt te doen is, maar Sanne had gezien dat er een grote overdekte shopping centre is. We krijgen ontbijt, we konden kiezen uit brood of Indonesisch eten, we kozen het laatste. Wanneer er op de deur geklopt wordt, krijgen we brood. We zeiden we hadden Indonesisch besteld, dit is Indonesisch! Dit is brood! Nee, dit is Indonesisch! Wij het toch maar aangenomen. Brood met ei en een tomaatje. Sanne krijgt het niet weg, omdat het erg klef is. Ik drink alleen koffie op tot aan de drap. Het is 30 min lopen naar het shopping centre. Onderweg worden we weer aangekeken en ze tikken elkaar aan omdat ze Sanne/ons zien lopen. Ik voelde me in Bali veiliger, relaxter. Ook qua verkeer. We eten alleen wat (nasi rendang) en gaan weer rustig aan terug. We kunnen gelukkig nog douchen en omkleden. Ze vroegen, gaan jullie samen of apart? Ik zei apart! Nou streng hostel, nog nooit meegemaakt de afgelopen 4 weken. Ik bestel een grab taksi die eigenlijk al voor het hostel staat. We gaan eerst naar het gambir stasiun. Daar kunnen we een bus pakken naar het vliegveld! Ze zwaaien al vrolijk als we eraan komen lopen en als we instappen zijn we mooi optijd want hij rijd al weg. We zijn veel te vroeg! Maar beter te vroeg dan te laat, fijn om weer naar huis te gaan, we hebben veel gezien en meegemaakt, de nodige irritaties gehad, maar dat is normaal als je 24/7 bij elkaar bent en soms over dingen anders denkt, maar ik had deze reis zeker niet alleen willen maken! Ik had dat achteraf denk ik niet aangedurfd. Kan niet wachten om de mensen thuis weer te zien en naar mn stadje Harderwijk te gaan.