Yogjakarta en het reizen naar de Bromo

Toen we na Parangtritis beach weer in De Hostel aankwamen, hebben we eerst gedoucht, omdat we onder de zonnebrand en muggenspul zitten plakt ons hele lijf, nog zand van het strand en stukjes plastic van het strand kleedje. We gaan daarna ergens borrelen, ik neem een balinees wijntje, smaakt goed na lang geen wijn gedronken te hebben, we nemen er spring rolls bij (loempia's). Daarna gaan we naar de supermarkt om in te slaan voor onze reis naar Probolinggo en Bali. Genoeg water, cola, koekjes, chips, snoepjes en muggen spul. Daarna halen we mijn was op, gestreken en al en wat ruikt t lekker. We zetten alles in onze kamer en gaan ergens op een hoekje dichtbij De Hostel eten. Nu weer geen Indonesisch eten, maar een burger en patatjes. Ik neem er een ginger ice tea bij. Thuis doe ik schijfjes gember in, hier krijg je een hele. Die avond kan ik moeilijk in slaap komen, omdat we op een Facebook site "Dutchies in Indonesië" lazen, dat de bus naar Bali, niet stopt bij de laatste halte, maar ergens ervoor, de locals stappen dan ook uit, taksi chauffeurs komen de bus in en schreeuwen dat je mee moet voor een te hoog bedrag, de locals stappen daarna weer in. Ik dacht dat we richting die kant een beetje klaar waren met bedonderd te worden, maar helaas. Als het ons overkomt dan houden we vast dat dit niet de eind halte is of we lopen naar de grote weg. Sanur is 8 km van Denpasar. Dat moet ook te lopen zijn. De volgende ochtend zijn we vroeg wakker en krijgen we weer ontbijt voor onze kamer opgediend. Gelukkig word ik steeds handiger om m'n backpack in te pakken, de spullen die er niet inpassen, stop ik in m'n day bag. Om half 9 staat het meisje van de toeristen kantoor ons op te wachten, we stappen de auto in en gaan eerst nog langs een ander hotel, om een Japanse vrouw op te halen die ook naar de Bromo gaat, daarna rijden we naar het treinstation. Het meisje checkt ons in en onze kaartjes worden uitgeprint. We gaan nog in een cafeetje zitten en ik neem cappuccino, eindelijk lekkere koffie. We pikken de Japanse vrouw op die ergens anders zit en lopen samen naar het perron. Je ziet nog meer mensen met backpacks instappen. Veel stelletjes. Wij hebben bisnis class, tussen de locals en toeristen. Je hebt ook exclusieve maar die zat al vol en 2x zoveel duurder. De bisnis is ook prima, meer been ruimte dan toen we met de bus gingen. De tijd gaat gelukkig ook snel en je hebt genoeg te zien als je naar buiten kijkt. De conducteuren zien eruit als kapiteins van een luxe schip en doormidden van een app op de telefoon zien ze of mensen al gecontroleerd zijn. Je ziet thee en rijst plantages, mensen die op het land zwoegen, spelende kindjes, mensen die zich in de rivier wassen. Langs de kant van het spoor veel bananen bomen en ik zie een meisje de bananen bladeren eraf halen. Ik zie huisjes. Tussen de armoedige (alles bij elkaar verzameld, veel roest, en het net niet uit elkaar valt) zijn er ook stenen huisjes die modern lijken. Om het uur komen medewerkers vragen of we eten willen kopen, er wordt ook regelmatig schoongemaakt. Ik lees ook een boekje over Bali en ik mag het boek van Sanne lenen "Backpack". Ik wou het ophouden de hele reis, maar moest toch naar de wc, een hurk toilet en een bewegende trein, fantastisch.
De tijd vliegt voorbij in de trein. In Surabaya, waar m'n opa in 1917 is geboren, was er een wat langere stop. Precies 100 jaar later is z'n kleindochter in Surabaya. De vloer ik de trein wordt schoongeveegd en de stoelen omgedraaid, we zullen wel weer de andere kant op gaan. Dan ben ik toch even in Surabaya geweest! Bij het stilstaan ook nog een tropische regenbui. De deuren staan open en je ruikt de Indonesische eettentjes. We moeten nu nog 2 uur met de trein. Onderweg zie je hier ook heel veel scooterrijders die hun 2 of 3 kinderen mee hebben op de scooter, zelfs een baby in een draagzak. Langs t spoor veel armoede, we komen langs de achterkant van hun huis die vrijwel direct tegen t spoor aan ligt. De conducteur toetert daarom constant. Als er geen huizen staan, ligt er wel een vuilnisbelt en zoeken mensen naar spullen die ze kunnen verkopen. Op elke kruising van de weg staan politieagenten het verkeer in de gaten te houden. Heel veel mensen hebben ook een mondkapje voor hun mond. Voor de smog? Voor de uitlaat gassen? Je ziet ook veel kinderen vliegeren, dat zagen we gister op het strand en ook in woonwijken. Soms beginnen mensen ook spontaan met zingen in het openbaar en af en toe zag ik vanuit de dorpjes kinderen met gitaartjes. Sowieso houden ze van muziek spelen. We komen aan op het station en er staan 2 mannetjes ons op te wachten met naambordjes, ook een groep Fransen/Portugezen vrienden en de Japanse vrouw stappen in de bus. We gaan eerst naar een toeristen bureau. Daar krijgen we uitleg en waar ik al bang voor was, we moeten weer bij dokken. Ik dacht dat we alles inclusief boekte en zo kwam het ook over. We moeten voor de jeep betalen en entree van de Bromo. We krijgen te horen dat we met de Japanse vrouw op 1 kamer slapen. Ik denk nu, ik ga nooit meer naar Java, overal moet je bij dokken en nog steeds bang dat we in the middle of nowhere in Denpasar worden gedropt en een dure taksi moeten betalen. We moeten een half uur naar t hotel rijden, erg benieuwd wat we gaan aantreffen. Je merkt al aan de oren dat je naar boven toe rijdt, we zien niet veel omdat het donker is. Eenmaal bij het hotel aangekomen is het een bungalow park! We hebben een leuk huisje. We droppen onze spullen en vragen aan onze Japanse vriendin of ze mee wil eten. Ik bel nog even met m'n vriend en dan bestel ik ook wat, toast Hawaï en een Melon juice, vers. Ik zoek op Google in wat Eetsmakelijk in het Japans is, ik kan het zelfs met de uitspraak wat eronder staat niet uitspreken dus ik laat t zien. Daarna gaan we om de beurt douchen en liggen Sanne en ik in een twijfelaar. Het is maar voor 4 uurtjes. Het is 2.15 uur in de nacht en de wekker gaat. Ik dacht nog, hoe ga ik opstaan, maar best goed na 4 uurtjes slaap. We kleden ons warm aan want het is in het hotel al 15 graden. Onze Japanse vriendin is ook wakker en wandelt achter ons aan. De jeeps staan al klaar, er zitten 4 mensen achter en ik ga voor zitten, niet wetende wat voor tocht dit zal worden. We zitten nog niet of er staan al mannetjes die kleedjes willen verkopen voor over je schouders. We gaan rijden en steeds hoger de bergen in en er zijn enorm veel haarspeldbochten, smalle weggetjes en er kunnen ook tegenliggers aankomen en we rijden smal langs de afgrond, soms heb ik onbewust m'n hand voor m'n mond en de chauffeur ziet dat. De chauffeur zal deze weg wel dagelijks rijden en het slapend kunnen rijden. We gaan veel steil omhoog en dan stopt hij even om te schakelen. Met geknepen billen en wat schietgebedjes rijden we verder de hoogte in. Opeens komen we over een zandvlakte. Je ziet niets, geen aanwijzingen waar gereden kan worden. De chauffeur laat wat auto's voor, gelukkig maar, dan kunnen we hen volgen. Ook over de zandvlakte heb je veel hobbels en je moet je vasthouden. Na een half uur stoppen we om te parkeren, er staan wel honderden jeeps. Hij gaat nog even op de weg keren en dan pas parkeren. We gaan verder wandelend, er komen meteen scooters naast je rijden en vragen of je mee wil voor een bedrag, no thanks. We komen na 5 minuten aan en er staan wel honderden mensen te wachten op de zonsopgang en uitzicht op de Bromo. Ik kijk naar boven en zie een enorm mooie sterrenhemel, er zijn er wel duizenden. Ik zie wel 4 vallende sterren en ik doe een wens bij iedere die ik zie. We lopen door de mensen massa heen naar voren, we staan eerst op een verhoging en gaan dan onder het hek door waar we een goed uitzicht hebben, na 45 minuten komt de zon op en zien we de Bromo echt heel goed, het is echt indrukwekkend. We moeten om half 6 weer bij de jeep zijn en lopen weer naar beneden. Iedereen komt gelukkig op tijd. We gaan nu naar de stop waar je lopend dichtbij de Bromo kan komen. We rijden nu in het licht over de zandvlakte. We zagen de Bromo boven een wolk uitsteken en toen ik helemaal boven was, zag ik er ook lichten onder vandaan komen. Nu weet ik waarom, het was op de zandvlakte waar ook jeeps rijden. Als we uitstappen zie je wel honderden paarden die je naar boven kunnen brengen. Wij gaan lopen, samen met een stel uit onze jeep en onze Japanse vriendin gaat wel te paard. De zwavel miezerde naar beneden en we lopen door de wolk die we eerder van boven af zagen. Nu gaan we verder omhoog door de heuvels, paarden rennen langs je heen met mensen erop. We zijn kapot en dan moeten we nog een lange steile trap op, voor de trap schieten we nog wat foto's en gaan dan de trap op. Je hoort de vulkaan al borrelen. Als we na wat pauzes boven zijn is het echt super gaaf! We staan gewoon een paar meter van de vulkaan, we blijven even zitten en maken wat foto's! Om half 8 rijden we naar het hotel om te ontbijten, heerlijk weer Indonesisch ontbijt. Rijst met een ei. Dan gaan we naar de kamer en douchen we nog en pakken we onze spullen in. Om 10 uur rijden we weer naar de toeristen bureau en horen we verder welke bus we naar Bali kunnen nemen, wat in onze tour zit!