Dag 1 en 2 Yogjakarta

Na het douchen zijn we om 14.00 uur in een taksi gestapt en zijn we richting de populaire en toeristische wijk Malioboro gegaan. We hebben heerlijk in een lekker schoon bedje en hotel geslapen, heerlijk vooruitzicht dat we nog een nacht hebben geboekt. Onderweg is het altijd super druk, je staat altijd in de file. Er wonen ongeveer 350miljoen mensen op Java en dat zie je natuurlijk ook terug op de weg. Vandaag geen tripjes, maar lekker slenteren. We worden na 45 minuten afgezet bij die wijk. Het ziet er al leuk uit, veel restaurantjes, winkels, massage salons! Alle mensen op straat, winkeliers en mensen die er wonen, begroeten ons vriendelijk met een glimlach en Selamat Pagi. Ik word er vrolijk van. Op de hoofdweg, een enorm lange straat, het ziet er een beetje uit als de vrijmarkt met Koningsdag. Je ziet transportmiddelen zoals paard en wagen of de becek, een man die fietst met zitjes voor. Iedereen vraagt of we transport willen of tikken elkaar aan, omdat ze een blanda zien. Ergens is een hoger restaurant. Het ziet er leuk uit op een afstandje. We lopen erheen. Je hebt er allemaal zitjes en tafels tussen de planten, het is een lang restaurant. Als we daar door lopen, zien we alleen maar Nederlanders zitten. Wij gaan ergens zitten met uitzicht op de hoofdweg. We nemen Soto, het is niet de aller lekkerste die ik heb gehad, maar ze hebben wel een normaal toilet, wat een luxe is dat! En een wastafeltje met handzeep. We gaan op zoek naar een massage salon, daar zijn we wel aan toe na een lange bus rit! En m'n voeten en kuiten doen echt pijn. Bij 1 salon zijn alleen maar mannen, niets discriminerends, maar heb toch liever dat een vrouw masseert! We lopen verder en zien een ander. We lopen naar binnen en een vrouwtje van onze leeftijd laat de prijzen zien. We gaan akkoord, een full body massage van een uur met voetmassage voor 8 euro. We worden naar buiten geleid, een steegje in, nieuwsgierig naar wat ons te wachten staat en wie ons gaat masseren. We komen bij een klein gebouwtje en dat lijkt op een massagesalon. Het kamertje ziet er leuk uit, we krijgen een ochtendjas. Ze zei ik moet m'n vriendin bellen om ook te komen masseren. Ze begint alvast mij te masseren. Ondertussen praten we in het Engels en probeer ik wat Indonesisch, we lachen erom, want we verstaan elkaar gewoon niet. Uitgerust lopen we naar buiten, waar het al bijna donker is. Ik voel me echt weer mens. We gaan weer naar de grote straat om langs de spulletjes die ze verkopen te lopen, echt allemaal souvenirs. Ik koop niet teveel, want ik moet het mee slepen. Ik koop wat voor m'n broer en Sander, bij de Angklung heb ik ook al wat voor m'n broer en nichtje gehaald.
We gaan weer ergens eten, in een zijstraatje. Alleen maar jonge jongens die koken. We bestellen beide nasi goreng. Om me heen zitten stelletjes, hele families en ik zie mensen met hun handen eten! Heerlijk, dat wil ik eigenlijk ook wel. Soms doe ik dat thuis wel eens, rijst of groentes met de hand, misschien is het raar om dat te denken, maar misschien zit het wel in de genen! Ook op blote voeten loop ik graag en dat zie je hier mensen ook veel doen, ook al is de straat zo smerig. Ook laat ik wel eens een laagje drinken in m'n glas staan in Nederland, dat doen ze hier ook. Als ik kopi (koffie) drink, dan zit het drap onderin, dat drink ik ook niet. Ook zie ik vrouwen met dezelfde handen als mij, lange nagels en een lang nagelbed. Je ziet toch veel gelijkenissen dus eigenlijk.
We gaan naar een toeristen info punt, want we willen graag naar de Borobudor en Bromo onderweg naar Bali. We boeken de Borobudor, je betaald dan voor een privé chauffeur, voor de auto. Hij komt je bij het hotel ophalen en levert je ook af. Leuk vooruitzicht! Even weer wat cultureels doen. We wachten aan de kant van de weg op een taksi. Gelukkig duurt het niet te lang en heeft hij een meter. Soms wordt je echt moe van dat onderhandelen. Als we bij het hotel aankomen, vragen we of we nog 2 nachten langer kunnen bijboeken, maar alles is al vol geboekt. Ik boek een ander hotel of hostel eigenlijk in Yogjakarta. En we zoeken op internet uit hoe we bij de Bromo kunnen komen. We hebben in ieder geval het idee om met de trein naar Malang te gaan. Daar een nacht te overnachten en dan naar de Bromo, waar je daarna afgezet wordt bij de boot naar Bali. De volgende morgen staat er beneden weer toast met chocolade klaar en een koffie. De chauffeur staat er al, want om 7 uur vertrekken we naar de Borobudor. De chauffeur hoort onze plannen uit en weet natuurlijk weer een vriend waar we de Bromo kunnen boeken, met korting nog wel. Ik heb soms een ochtendhumeur, vooral zonder teveel koffie, dus laat weer heel lui Sanne het woord doen, haha! Ik typ m'n blog, maar het uitzicht vanuit de auto is ook mooi. Langs mooie dorpjes, ook veel armoede, dat laat me ook niet in de koude kleren zitten, dat doet je wel wat. Het liefst wil je die mensen kleren geven, geld, een dikke knuffel, maar ze zijn niet anders gewend en hebben elkaar en ze lachen nog. Mijn motto is blij zijn met wat je hebt en blij zijn dat je dierbaren gezond zijn en dat je die om je heen hebt, dat maakt je een gelukkig mens en zo denken hun waarschijnlijk ook. Ik zit te denken om mijn kleding te geven aan de mensen, dan maar met minder doen en op Bali in Sarongs lopen. Mijn schoenen hebben ze niet veel aan, deze zijn te groot.
Als we aankomen is het al druk, het is zondag en iedereen is vrij. We maken een foto van de parkeerplaats en lopen naar de ingang. Er zijn allemaal kraampjes met souvenirs en eten. Allemaal mensen die spullen aan je willen kopen, ze drukken het nog net niet in je gezicht. Bij de balie staan we aan de verkeerde, want dit is voor als je een Indonesische nationaliteit hebt, kosten voor hen: 30.000, wij moeten naar een balie voor toeristen en wij moeten 260.000 rp betalen. Bij de waterfall moesten we ook meer betalen dan de locals. We betalen de 260.000rp pp. Je krijgt er wel een flesje water bij en als je een te korte broek aan hebt, krijg je een sarong. Als we aanlopen heb je enorm veel tuin. Dan zien we de Borobodur. Super mooi, maar zelfs om 8 uur is het al mega druk en enorm heet, klef heet. Al gauw zijn wij meer een bezienswaardigheid dan de Borobudor. Mensen willen met ons op de foto. Vooral kinderen in het begin en vragen waar we vandaan komen en hoe we heten. In het begin is het leuk, maar er hebben echt tientallen mensen foto's samen met ons gemaakt. We gaan de lange trap op naar boven, het is een klim en nog heel heet, maar zeker de moeite waard! Steeds roepen mensen, mister naar ons om samen foto's te maken, volgens mij ben ik een miss, maar de mensen weten het verschil niet van mister en miss. Na 2 uur foto's en een beetje genieten van de omgeving als het ons gegund is, gaan we weer terug naar de auto. Onderweg lopen de verkopers je weer voor de voeten en loop je weer langs de kraampjes. De chauffeur staat ons al op te wachten. Onderweg zijn verkeersregelaars en als je erlangs gaat, geeft de chauffeur hem geld, ook bij vorige chauffeurs hebben we dat gezien, ook de taksi's doen dat. In de auto fantaseren we over hutspot en boerenkool of rauwe andijvie stamppot met spekjes en een gehaktbal of rookworst, ohhh heerlijk!
Nu naar ons nieuwe hostel, ben benieuwd. In de indomaret (supermarkt) kunnen we treintickets boeken naar Malang op dinsdag, hopelijk nu niet uitverkocht dat we wéér met een bus moeten en zo lang in de bus moeten zitten en natuurlijk lekker lunchen straks. Het is nu 11.00 uur. Bij het hostel aangekomen ziet het er erg leuk uit! Mijn blog dit keer niet zo lang gemaakt, moet wel leuk blijven ;). Morgen gaan we proberen naar het paleis van de Sultan te gaan of waterpaleis, weet niet of het bij elkaar hoort. Ik wil jullie bedanken voor de berichtjes, super leuke reacties. Op de waarbenjij.nu app kan ik ze niet zien of op terug reageren, ik lees ze meestal via mijn mail. Groetjes en veel liefs uit Yogjakarta.